Marieke: ‘Ik wil niet weer terecht komen in situaties die niet goed voor me zijn. Maar als ze er zijn dan ben ik geen slachtoffer meer…’
‘Ik heb gewerkt aan het herkennen van patronen en er iets aan te doen. We hebben daar samen naar gekeken. Als je ze herkent dan kan je accepteren dat ze er zijn en tegelijk er aan werken om ze te veranderen en weer verder te gaan. Dat heeft geleid tot inzichten, die me enorm hebben geholpen. Natuurlijk is het na een aantal sessies niet allemaal zo maar over of weg. Soms overvalt het me toch weer, alleen heb ik nu het vaste vertrouwen dat ik er zelf iets aan kan doen.’
Er waren veel meer blinde vlekken
Op een dag besluit Marieke een coach aan te spreken om te helpen haar depressieve gedachten en gevoelens aan te pakken. Het telefoontje naar Liesbeth van Breemen komt niet zomaar uit de lucht vallen.
‘Mijn huisarts had al meermalen gezegd dat ik moest nadenken over professionele ondersteuning om mijn depressieve gedachten en gevoelens aan te pakken. En het herkennen van patronen leren. Via hem had ik al een familie-opstelling gedaan en ook had ik gesprekken gevoerd met hulpverleners. Op een bepaald moment dacht ik: nu ga ik het doen. Ik heb Liesbeth gebeld en we zijn begonnen.
Uiteindelijk zijn het acht sessies geworden. Dat heeft me veel opgeleverd. Ik wil niet beweren dat die gedachten en gevoelens zijn verdwenen. Maar als ze er weer zijn, dan ben ik geen slachtoffer meer. Ik zal er niet meer weken of maanden onder lijden. Ze houden een dag of zo aan en ik kan er veel beter mee omgaan. Dat heeft zo ontzettend mijn leven veranderd.
Vier jaar geleden had ik echt niet gedacht dat mijn leven er zo zou kunnen gaan uitzien! Heel lang heb ik gedacht dat ik mezelf goed kende. En heel lang dacht ik dat ik alles zelf, zonder hulp van wie dan ook, kon oplossen. We hebben samen ontdekt dat er veel meer lag dan ik dacht en dat er veel meer blinde vlekken waren. Ik zeg niet dat alles nu 100% goed is. Of dat ik nooit meer externe professionele coaching nodig heb. Maar ik weet nu wel dat ik in staat ben om zelf de knop om te zetten.’
Mijn baas adviseerde coaching
Tijdens haar middelbare schooltijd denkt Marieke dat ze de enige is die lijdt onder depressieve gevoelens en dat ze ‘gek’ is. Als ze later gaat werken, zijn er (soms langdurige) periodes van uitval wegens ‘ziekte’.
‘Traumatische ervaringen speelden geen rol in het ontstaan van die depressieve gevoelens en gedachten. Mijn hele familie was en is er gevoelig voor. Ik beschouw de vatbaarheid ervoor als een deel van mijn bouwpakket. En zie het niet als een defect, hoewel ik er flink onder heb geleden. Een tijd lang heb ik gezocht naar oorzaken, maar dat leverde niets op. Dat zoeken maakte het eigenlijk zwaarder voor me. Gesprekken met hulpverleners en familie-opstellingen brachten me wel iets, maar toch bleven dingen me belemmeren en dwars zitten. Ik solliciteerde als projectleider bij een regionale cliëntenorganisatie voor en door mensen met een psychische kwetsbaarheid.
Ik wilde voorkomen dat ik zou uitvallen of mijn werk niet goed zou doen. Daarom benoemde ik al tijdens het sollicitatiegesprek een en ander. Hoewel ik bang was dat ik de baan niet zou krijgen, wilde ik niet liegen en daardoor mezelf in een moeilijke positie brengen. Mijn baas sprak er over met mij en ze wilde dat ik zou komen werken. Vandaar haar advies om een coach te zoeken. Dat heeft ze goed aangevoeld. In mijn sollicitatiebrief had ze al gezien dat ik geen werknemer was met een gemiddeld ziekteverzuim. Ze wist dat ik in het verleden enkele keren een tijdlang niet meer kon werken. Dus ze wist dat ze als het ware dicht bij me moest gaan staan om me binnen boord te houden. Er is veel vertrouwen tussen haar en mij. Dat betekent ook dat er een open situatie is als het gaat om mijn valkuilen.’
Ik was in goede handen
Marieke legt aan Liesbeth haar vragen voor: Hoe kan ik mijn werk goed doen en blijven volhouden? Wat zijn nou de dingen die dat belemmeren of moeilijker maken? Waar loop ik tegen aan? Wat kan ik doen aan mijn energiemanagement? Hoe kan ik het herkennen van patronen leren?
‘Ze prikte eigenlijk meteen door waar ik sterk in was: ik kon heel goed praten en het ontbrak me niet aan woorden om te beschrijven wat ik dacht. Ze bracht me ertoe om niet vaag en algemeen dingen te benoemen, maar concreet. Dus niet rationeel analyseren, maar eerst en vooral voelen. Minder vanuit het denken aan de slag gaan en meer vanuit het gevoel.
Wat wil ik écht zelf en wat wil ik van de ander? Wat wil de ander van mij? En wat komt er boven en wat voel ik? Het werd duidelijk dat ik nog steeds ongelukkige gedachten en gevoelens negeerde, ging inzien dat ik niet meer eindeloos en diepgaand op zoek moest gaan naar oorzaken. En het herkennen van patronen. Ik ging me erop richten om ze buiten mezelf te plaatsen. Ik had ook veel verdriet bij me. Geen idee waar dat vandaan kwam, maar we hebben er aan gewerkt om dat een plek te geven die me minder hinderde en veel meer rust en ruimte bood.’
Uit haar comfort zone
Ze vindt het moeilijk om dingen los te laten, om uit haar comfortzone te komen, om naar zichzelf te kijken. En vindt het heel lastig om houvast in te ruilen tegen ontdekken.
‘Dat was best eng, maar als ik iets had opgeruimd in mijn gevoel en gedachten dan voelde dat heel goed. Liesbeth heeft een heel grote gereedschapskist waaruit ze steeds een ander dingetje haalde om in te spelen op mijn heel persoonlijke situatie. Ze leverde dingen aan die mij tot nieuwe inzichten brachten. Welk gevoel ik daarbij kreeg? Veiligheid en vertrouwen, in mezelf vooral. Haar vaardigheid gaf me het fijne gevoel dat ik bij haar in goede handen was. Wat me ook aansprak is dat ze heel breed georiënteerd is. Ze heeft niet een bepaalde koker waaruit van alles komt of waar van alles in wordt gestopt. Liesbeth is zelf een open persoon en je voelt dat haar eigen ervaringen meespelen. Ze is oprecht geïnteresseerd in wat mij raakt, in wat ik voel, in wat ik nodig heb.’
Uitspreken wat ik voel
Marieke heeft belangrijke stappen gezet. Op het persoonlijke vlak en ook heeft ze stevige beslissingen genomen waar het werksituaties betreft. Als projectleider kan ze haar eigen ervaringen inzetten om jongeren met een levensverhaal te nog beter te begrijpen en te ondersteunen. En ze helpen bij het herkennen van patronen. Dat is een heel belangrijke kwaliteit in haar werk bij de cliëntenorganisatie.
‘Dat steeds maar zoeken naar oorzaken heb ik achter me gelaten. Ik weet niet of het de opstelling is geweest of de meditatie of het aandacht geven en benoemen en buiten mezelf leggen of andere dingen die in de coaching aan de orde zijn geweest, maar het gaat een heel stuk beter. Af en toe heb ik nog wel eens dat ik denk: zo hoeft het van mij niet, maar dat is een dag later weer over. Het blijft niet meer voortduren. Zo gaat het goed. Het heeft allemaal bijgedragen aan een draai die ik heb gemaakt.’
En je baas?
‘Ik heb geluk gehad dat ik een baas kreeg die oog had voor mijn worsteling en mij aanraadde om een coach te zoeken om zo verder te werken aan mezelf. De kosten voor de sessies werden zonder probleem vergoed. Ik ga er binnenkort uitgebreid met haar over praten. Ik ga haar laten weten wat het me heeft gebracht. Zelfreflectie in elk geval. Naar mezelf kijken, kritisch zijn op mijn eigen handelen. Het herkennen van patronen. Misschien heb ik daardoor ook wel bepaalde beslissingen genomen in mijn werksituatie. Ik heb belangrijke stappen gezet, bijvoorbeeld van 3 naar 2 dagen werken bij een van mijn twee werkplekken. Dat was een grote beslissing. Misschien ook wel beter agendabeheer inzake privé en werk. Rust pakken. Terugval voorkomen. Uitspreken in mijn omgeving wat ik voel.’
