Ik weet nog precies het moment. Voor het stoplicht, bijna thuis van een dag werken. Het licht ging uit. Knetter burn-out. Wat ik toen zeker nog niet zo noemde. Lichamelijke klachten had ik al heel lang. Genegeerd natuurlijk. En ik was vooral moe. Moe zonder reden, dacht ik, het ging toch prima met me? Een leuke baan, lekker aan het sporten, veel sociale contacten, kinderen allemaal op school en genoeg om blij en gelukkig van te zijn, toch?
Veel mensen denken dat een burn-out iets is voor zwakke mensen. Dat is absoluut niet het geval. Juist mensen die een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben en de neiging hebben tot perfectionisme hebben er meer kans op. Het is niet niks: het zorgt voor totale lichamelijke en geestelijke uitputting. Normale handelingen zoals een boek lezen, een boodschap doen of op visite gaan lukt dan niet meer. Je gaat twijfelen aan je kwaliteiten. Niet alleen op het werk, maar ook in de privésfeer. Heb je een burn-out, dan kan het soms lang duren voordat je bent hersteld.
Ben ik burn-out?
Een burn-out wordt voorafgegaan door een langere periode van ongezonde stress en onvoldoende ontspanning. Een beetje stress is niet erg; dit kan helpen om beter te presteren. Neemt de stress echter niet af en is er onvoldoende tijd om te kunnen herstellen, dan spreken we van ongezonde stress. Het is heel belangrijk om naar je lichaam te luisteren en de signalen serieus te nemen. Wil jij meer weten over de symptomen? Lees hier de psychische en lichamelijke burn-out symptomen.
Help, ik ben opgebrand! En nu?
De meeste mensen weten niet dat ze burn-out klachten hebben. Op het moment dat ze burn-out zijn, overvalt het ze meestal. Voorkomen is beter dan genezen geldt zeker voor burn-out. Maar ja, hoe doe je dat als het je overvalt? Het begint met het herkennen van de symptomen. En ben je burn-out, waar kun je dan terecht? Uit onderstaand onderzoek blijkt dat een persoonlijke coach populair is.
Waar kan ik terecht?
Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out. Je kunt mijn persoonlijke verhaal lezen op de homepage van mijn website. Ik nodig je van harte uit om contact op te nemen als je hulp en begeleiding zoekt. Jouw totale gezondheid, lichaam én geest staan bij mij centraal. Meestal heb ik snel plek. Je kunt het contactformulier gebruiken of bellen.
De helft van de werknemers met burn-out klachten (48 procent) laat zich begeleiden door de bedrijfsarts. Ook een persoonlijke coach zoeken is populair (42 procent). De huisarts begeleidt 30 procent van de opgebrande werknemers. Er worden zeer uiteenlopende oplossingen gevonden: aanpassing werktijden (46 procent), sporten (29 procent), medicatie (27 procent), mindfulnesstraining (17 procent), yoga (17 procent), begeleiding psychiater/psycholoog (10 procent), ontslag of andere baan (3 procent). (bron: Nationaal Salaris Onderzoek 2017)
Hoe opgebrand is Nederland?
Ik dacht, toen ik opgebrand was dat ik de enige was die met deze symptomen worstelde. En natuurlijk ook dat het zelf wel kon oplossen. Daar ben ik toch heel goed in? Geen hulp kunnen en durven vragen, is één van de kenmerken van mensen die burn-out zijn. Allerlei constructies, overtuigingen en argumenten bedenken in ons hoofd en dóórgaan!
In dit artikel van de Volkskrant, lees je dat je zeker niet de enige bent. Ik ontmoet je graag voor een kop koffie of thee en een gesprek over oplossingen en mogelijkheden voor begeleiding.
Hoe ontstaat een sterke (familie) dynamiek? Systemisch werken en coachen gaat over het ontrafelen van patronen die onbewust zijn ontstaan uit liefde en loyaliteit aan het systeem. Systemen kennen wij allemaal en wij hebben er dagelijks mee te maken: cultuur, school, werk, gezin, familie of de sportvereniging. Binnen zo’n systeem gelden ongeschreven wetten en afspraken, waar elk lid zich aan houdt. Mensen, die onderdeel van een systeem zijn en er bij willen horen, doen er alles aan om dit in balans te houden.
Een onzichtbaar, geweven web
Wat betekent het voor loyaliteit aan jouw familie, als er naast ongeschreven wetten die je ‘leeft’ in jouw gezin van herkomst, nog een onzichtbaar geweven web, ontstaan vanuit cultuur en gebruiken over je heen hangt?
Onlangs kwam ik het in de coaching van een cliënt tegen. Ik noem hem, om privacyredenen, Tom. Een Indische man, die al bijna zijn hele leven in Nederland woont. Een jaar geleden raakte hij burn-out en kampt nog met symptomen (o.a. boosheid) waar hij in de coaching mee aan de slag wil. In deze sessie kijken we naar de overtuigingen en boodschappen die hij mee kreeg uit zijn gezin van herkomst. Staand tegenover zijn ouders, ontvouwde zich een soort onzichtbaar gesponnen web, en kwam plots bij het herstellen van zijn eigen juiste plek als kind, een extra laag. Veel groter nog dan zijn voorouderveld. En Tom zei: ‘het mag niet van de adat, dat kan niet…’
De impact verraste me en toch ook weer niet. Ik ken de Indische cultuur van mijn schoonfamilie. Tijdens onze huwelijksreis naar Sumatra bezochten we de Minangkabau, die hun tradities nog altijd naleven. En waar de adat nog zeer aanwezig is. En hoewel deze reis meer dan twintig jaar geleden is, komt het woord ‘adat’ met zijn grote reikwijdte voor mij direct in het juiste perspectief te staan.
Adat, wat is dat?
De (Indische) adat is heel sterk. Adat is de combinatie van sociale leefregels, omgangsvormen en traditionele gebruiken. Naast de sociale regels (die van eiland tot eiland en per gebied kan verschillen) worden ook traditionele kleding, zang, dans en architectuur als deel van de adat beschouwd. De ‘arm’ of ‘webdraden’ van de adat reiken heel ver en gaan diep.
Voor Tom leek het, dat een volgende stap alleen mogelijk was als hij de adat ontrouw zou zijn. Een worsteling met een groot groeps- of cultuurgeweten. Door in deze sessie aandacht te besteden aan wat zich ontvouwde als extra dynamiek, konden we de adat ‘eren’. Ook voor mensen die al jaren in Nederland wonen, ofwel hier zijn geboren en zijn opgegroeid, kunnen deze tradities als een onzichtbaar web over hen heen liggen. Vanzelfsprekend zullen andere culturen dergelijke sterke dynamieken kennen, waar mensen soms bewust en vaker onbewust zeer loyaal/trouw aan zijn.
De ‘Adat’ een dynamiek met grote impact!
Op een diepe, onbewuste laag was voor Tom toestemming nodig van de adat en kwam er na het benoemen en eren ervan behalve een ontlading ook prachtige nieuwe energie vrij. Met eer, liefde en zonder oordeel kijken naar de adat. Tom schreef in zijn reflecties dat hij diep ontroerd was en zich nu opgelucht en ‘vrij’ voelt.
Burn-out klachten komen vaak voort uit loyaliteit aan ‘hoe jij geleerd hebt om te geven, hard te werken en te zorgen’. Dat is prima, zolang de balans klopt. Als dat niet (meer) het geval is, ben jij het waard om te onderzoeken waar en waarom je energie lekt… en systemisch coachen is daar een prachtige tool bij!
Begeleiding nodig?
Je bent welkom. Met jouw verhaal, met jouw ervaringen en vooral om te leren en te groeien in wie je werkelijk bent. Je kunt me bellen op 06-53593452 of een kijkje nemen op mijn pagina over coaching.
Het overkwam mij: een bijna-doodervaring (BDE). Het is juni 2002. En ik ben ziek. Heel ziek en aan het werk in het Zaans Medisch Centrum, op de communicatie-afdeling. Mijn lieve collega zegt, dat ik eruit zie als een wandelend lijk en thuis in mijn bed hoor te liggen. Ondanks dat ik bijna nooit ziek ben of mij ziek meld, neem ik haar advies ter harte en ga naar huis, waar ik meteen mijn bed induik. Mijn lijf voelt alsof er een vrachtwagen overheen gereden is. Dat dit alles leidt tot een bijna-doodervaring (BDE) kan ik op dat moment nog niet vermoeden. De volgende ochtend is het niet veel beter.
Mijn lief zegt – en dat zegt hij nooit – dat ik de huisarts moet bellen. Een huisarts in opleiding komt, een jonge vrouw, die ik de rest van mijn leven dankbaar zal zijn. Ze belt met het ziekenhuis en gebruikt al haar overredingskracht om mij op de spoedeisende hulp te krijgen. Ik hoor haar nog wel, maar raak steeds meer in mijzelf gekeerd. Alles gaat langs mij heen, alsof mijn bijna-doodervaring al begonnen is. De huisarts in opleiding vermoedt een acute geperforeerde blindedarm. Degene die zij aan de telefoon heeft, denkt dat ook ik besmet ben met het dan heersende griepvirus.. De huisarts in opleiding krijgt – helaas – gelijk…
De laatste dokter heeft altijd gelijk…
Eenmaal op de spoedeisende hulp word ik door diverse artsen onderzocht, allerlei onderzoeken vinden plaats. Het verlossende woord wordt nog niet gesproken, de oorzaak na zes uur nog niet gevonden. Het maakt mij allemaal niet meer uit, inmiddels ben ik zo ziek dat het me niks meer kan schelen wat ze met me (gaan) doen. De laatste dokter, in mijn geval de gynaecoloog én de huisarts in opleiding, heeft altijd gelijk: een geperforeerde blindedarm, die inmiddels mijn buikholte heeft gevuld en geïnfecteerd. Binnen tien minuten lig ik op de OK om geopereerd te worden.
Op de klok in de operatiekamer is het tien over zes, de tijd dat ik ‘vertrek’. De narcose begint te werken en ik zak in een diepe slaap. Het beeld van de klok verandert in een vriendelijk gezicht. Een man gebaart me hem te volgen. Hij zegt dat hij mijn gids is. De man is zo vriendelijk, dat ik er geen moment over twijfel om met hem mee te gaan. Mijn lijf blijft achter op de operatietafel. Ik zie het liggen onder een groen laken en de artsen en verpleegkundigen hoor ik praten. Het maakt me niet meer uit, waar ik heenga, is het goed. Het volgende wat me gebeurt, is met de woorden die wij kennen, nauwelijks te beschrijven.
Zwevend naar het paradijs…
Ik laat de operatiekamer en het ziekenhuis achter me, of eigenlijk meer onder me want ik ‘zweef’ steeds verder omhoog. Alhoewel ik met mijn verstand, mijn hoofd, mijn ratio geen richting meer kan waarnemen. De vriendelijk uitziende man met de liefdevolle uitstraling is er ook niet meer. Ik ben in een soort tunnel aangekomen, waar ik liefde, warmte en licht om mij heen ervaar. Mijn lichaam in de vorm zoals ik het ken, is er niet: ik ben één met de ruimte om mij heen. Ik ga door een cirkel van licht en ineens neem ik mijn overleden dierbaren waar; lieve opa’s en oma’s, ons eerste niet-geboren kindje. Alsof ze naar mij toe bewegen, zijn ze er allemaal en net als ik, niet in de vorm van een lichaam of lijf of gezicht zoals wij dat kennen. Noem het entiteit, ziel of welk woord dan ook dat bij jou past.
Mijn terugkeer..
De plek waar ik dan ben, voelt zo vredig en fijn dat ik er nooit meer weg wil. Hoe lang ik hier ben geweest, ik heb geen idee. Alles in mij schreeuwt: blijven! Ik drijf, zweef, voel me super en geniet met volle teugen van de kleuren. Welke kleuren? Niet te omschrijven, alle kleuren in elke intensiteit en dan nog mooier. Ik voel de warmte en liefde om mij heen van al mijn dierbaren. Hoe dat voelt? Ik vermoed dat het gevoel, dat we als baby al drijvend en gewichtloos zwevend in het vruchtwater van de baarmoeder het dichtst in de buurt komt. Dat zal niet voor niets zijn…
Mijn terugkeer voelt als een ‘wedergeboorte’. Ineens wordt er aan me ‘getrokken’. Alsof mijn lifeline hard naar beneden wordt gerukt. Terugkeren is niet fijn, niet voor mijn lijf, niet voor mijn hoofd, nergens voor. Het voelt koud en hard om mij heen. Met een enorme schok land ik in mijn ziekenhuisbed op de verkoeverkamer. Met vier verpleegkundigen houden ze me tegen, alles in mij schreeuwt: ik wil hier weg! Ik vecht met de infuusdraden in mijn arm en verlies… zak weer terug op het bed, het lukt me niet om los te breken. En daarmee komt ook het keiharde besef dat mijn ervaring in het paradijs ten einde is.
Bijna-doodervaring: ik ben gek!
Ik vind het nog steeds moeilijk om over mijn ervaring te praten. Het wakker worden in een lijf met pijn. Een lijf dat heel lang nodig heeft gehad om te herstellen. Aan alle kanten rammelde. Waarvan ik kon voelen, dat het me niet meer voegde. Wat niet deed, waar het voor bedoeld was. En toch vier maanden na mijn operatie en ervaring nieuw leven in zich droeg! Een cadeau, een teken dat ik mijn leven hier op aarde verder ging en dat het mijn tijd nog niet was.
Ik heb me lang schuldig gevoeld. Tegenover mijn partner, mijn ouders, mijn vrienden en familie, maar vooral tegenover onze kinderen. Want ik was op zo’n bijzonder mooie, liefdevolle plek en ik wilde niet terug, ook niet voor hen. Dat raakt me als ik eraan denk. En het komt nog weleens terug, dat schuldgevoel. Een verlangen naar de dood, hoewel ik het zo niet zou noemen, eerder een ‘andere staat van Zijn’… Dat overkomt me vooral als ik niet zo lekker in mijn vel zit…
Compleet
Na bijna vijftien jaar, heb ik recent ervaren dat mijn lijf en ziel weer voegen. Bij het uitleggen van deze ervaring, maken mijn handen altijd een soort twist, een draaiend gebaar. Mijn handen komen samen rond mijn hartstreek, mijn wedergeboorte is compleet. Mijn lijf is geheeld, het rammelt niet meer en mijn ervaring mag ik delen. Ik ben sensitiever, voel als mensen verdriet of pijn hebben. Niets zweverigs of paranormaals aan, gewoon wie ik ben. In mijn werk als coach is mijn sensitiviteit en weet van ‘iets’ na de dood een extra sensor. Angst voor de dood heb ik niet meer. Mijn sensitiviteit helpt mij en de cliënt om te checken of we op de goede weg zitten.
___________________________________________
Wat is een bijna-doodervaring (afgekort BDE)?
Cardioloog P. van Lommel, BDE-onderzoeker heeft de bijna-doodervaring als volgt gedefinieerd:
“Een bijna-doodervaring is een geestelijke ervaring die kan optreden tijdens een periode van klinische dood, maar ook tijdens een stervensproces of soms zonder duidelijke aanleiding. De bijna-doodervaring is een universele ervaring die over de hele wereld en door alle tijden heen wordt vermeld, die onafhankelijk is van leeftijd, intellect of godsdienst.”
Er is veel te lezen over bijna-doodervaringen. Van mensen, die eenzelfde ervaring hebben, van wetenschappers en van critici. Pim van Lommel geeft lezingen en schreef als wetenschapper het boek ‘Eindeloos bewustzijn.’ Je kunt een kijkje nemen op onderstaande sites:
Als Lisanne bij me in de praktijk komt, valt als eerste haar prachtige witte haar op. Een gepensioneerde dame, die last heeft van (medisch) onverklaarbare klachten, kaak- en kiespijnen en pijn in haar oor. Ze ziet een beetje bleek, alsof ze in de achtergrond wil verdwijnen. Vreemd, denk ik, het lijkt niet te matchen met haar ondeugende blik en sprankelende humor.
Dan begint ze te vertellen…
Ik vraag haar wanneer de onverklaarbare klachten zijn begonnen en ze begint te vertellen over de impulsieve aankoop door haar echtgenoot van een piano. Haar boosheid hierover en zijn onvermogen om daarmee om te gaan, leidden bijna tot een breuk in hun relatie. Daarna zijn de klachten begonnen en ze is bij diverse reguliere geneeskundigen geweest om de oorzaak te achterhalen. Deze onderzoeken leverden haar niets op. Desgevraagd begint ze te vertellen over haar familiegeschiedenis. Aangekomen bij haar vader stopt ze met praten. De pijn om het verlies van haar vader op jonge leeftijd is voelbaar in de ruimte. De keuzes van haar moeder in het leven na de dood van haar vader zijn voor een kind niet te begrijpen en pijnlijk.
Verlangen en gemis
Ze kiest representanten uit voor haar vader, moeder en zichzelf, in de vorm van ronde tegels waar ik in de begeleiding van cliënten één op één mee werk. Liefdevol legt ze ze neer en de opstelling begint. Het verlangen en gemis worden zichtbaar in de opstelling. Eindelijk kan ze het uitspreken, vloeien er tranen en stroomt er weer energie.
Familieopstelling
Hoe verhoudt zich dit nu tot de piano en de onverklaarbare klachten aan haar kaak, kiezen en oor hoor ik je denken… Natuurlijk ging het niet om de aanschaf van de piano. Wezenlijk voor Lisanne was, dat haar echtgenoot ‘haar had overgeslagen en niet gekend of gevraagd over de dure aankoop’. Dat zij niet serieus werd genomen en niet werd ‘gezien’. De pijn en het verdriet om het gemis van haar vader herinnerden haar eraan dat zij op jonge leeftijd, ook niet is gezien in haar pijn en verdriet. Met de kaken op elkaar geklemd heeft ze haar verdriet verbeten. Na een paar sessies komt ze de praktijk weer binnen, haar gelaatskleur is roze, energie stroomt en ze lacht ondeugend het leven toe. Ze vertelt dat het contact met haar echtgenoot op een diepe laag is hersteld en haar kaakklachten en oorpijn zijn verdwenen.
Benieuwd wat een opstelling jou oplevert?
Herken je je in het bovenstaande verhaal? Loop jij ergens mee rond, waar je ‘anders’ naar wilt kijken? Misschien ben je benieuwd geworden naar een familieopstelling. Bel me of stuur me een e-mail, dan drinken we een kop koffie of thee en vertel jij jouw verhaal.
Het is rond lunchtijd als Mandy (32) me belt. “Kan het even tussen de middag?”, vraagt ze gespannen. “Het lukt me om nu even te bellen, de kleine slaapt… “ Ze vertelt dat ze sinds een aantal maanden moeder is geworden van een prachtige zoon. En dan begint ze hortend en stotend te vertellen, dat ze helemaal niet meer zo blij is.
Alle ballen in de lucht…
Ze weet het gewoon niet meer. Werken, een baby, het huishouden, haar sociale contacten. Bij haar ouders, familie en vriendinnen durft ze niet aan te kloppen, dan lijkt het alsof ze haar nieuwe leventje niet aan kan. Haar partner werkt in de offshore, waardoor Mandy er vaak alleen voor staat. Als haar partner thuis is, voelt ze zich beter en meer ontspannen. Ze vertelt dat ze het moederschap niet als roze wolk ervaart, dat ze constant moe is en het gevoel heeft dat ze alle ballen in de lucht moet houden. Natuurlijk houdt ze van haar kleine mannetje, alleen alles wat ze van te voren bedacht had, loopt anders. En daar wordt ze zo moe van. Om van de gebroken nachten maar niet te spreken. Wat ik haar vooral hoor zeggen, is dat ze teleurgesteld is in zichzelf. Ze zou toch juist moeten genieten van het kleine wondertje wat zich in haar leven heeft aangediend?
Herkenbaar, moeder?
Moeder worden is iets heel bijzonders. En er gebeurt een hoop in het leven en lichaam van een vrouw als zij moeder wordt. Alleen al hormonaal ligt alles overhoop, om er uiteindelijk voor te zorgen dat de aandacht naar het belangrijkste gaat: het nieuwe leven! Je bent een emotionele rollercoaster geworden: vergeetachtig, huilerig, hypergelukkig en hyperongelukkig. Soms herken je jezelf niet eens meer en dan bedoel ik niet degene die je in de spiegel ziet…! En dan ben je behalve moeder ook nog sexy partner, meelevende vriendin, fantastische dochter, leuke schoondochter en accurate en professionele werkneemster…. Wat ik in het verhaal van Mandy herken, is het gevoel alle ballen in de lucht te willen houden. En met vier kinderen, zijn dat er dan heel wat .
Wat werkt wel!
Ik vraag haar wat ze het liefst zou willen, wat belangrijk voor haar is en wat ze met de coaching wil bereiken. Mandy zegt dat ze rustiger en meer in balans wil zijn, zoals ze zichzelf ook kent. Dat ze weer zichzelf wil zijn. Ik kan natuurlijk de omstandigheden niet veranderen. We kunnen wel kijken en werken aan hoe Mandy omgaat met wat zich aan veranderingen in haar leven heeft aangediend. Hoe zij in haar dagelijks leven meer rust en balans kan ervaren en wat ze daarvoor nodig heeft. Zodat ze zich lekker in haar vel voelt, haar werk met voldoening kan doen én geniet van haar prille gezinsleven. En er meer ruimte en aandacht komt voor wat wél werkt en nog meer gaat werken in haar leven, als zij zich daarvan bewust wordt.
Waarom een coach helpt!
Een goede coach houdt je een spiegel voor en maakt je bewust van alle kwaliteiten, vaardigheden en talenten die jij allemaal in huis hebt. Ik laat je ervaren wat er van binnen bij jou aan waardevolle hulpbronnen aanwezig zijn, waar jij gebruik van maakt. Hoe je dichtbij jezelf kunt blijven in een hectische en veranderende omgeving. Ik ga met je de ‘diepte’ in en samen brengen wij de ‘pareltjes’ naar boven.
Mandy heeft in de coaching een paar keer een familieopstelling gedaan. Zij kreeg inzicht in hoe zij nog zo op zoek was naar haar plek in het gezin waar ze in opgroeide. Ze was als kind gaan zorgen voor de relatie van haar ouders. Al haar handelen was erop gericht om te ‘pleasen’ en een lief meisje te zijn; bang dat ze uit elkaar zouden gaan. In haar volwassen leven, met een drukke baan en pril gezinsleven kun je je voorstellen dat het ‘pleasen’ van iedereen, extreem vermoeiend is!
“Mandy: de sessies hebben er voor gezorgd dat ik meer in verbinding met mijzelf ben. Jouw warme en betrokken aanpak heeft mij innerlijke rust en hele mooie, nieuwe inzichten gebracht. Door jouw begeleiding ben ik weer in verbinding met mijzelf gekomen. Weet ik beter wat ik wil en ben ik mij bewuster geworden van mijn handelen en van mijn keuzes. Ik ervaar rust en balans in mijzelf, waardoor ik er beter voor mijn gezin kan zijn. Dank je wel!”
Iets voor jou?
Herken jij je in het verhaal van Mandy? Bel en maak een afspraak voor een gratis inspiratiesessie: 06- 53 59 34 52.
Wil je meer informatie over mij of over mijn werkwijze, dan kun je op deze site kijken bij:
“Dóe maar gewoon …” Afgelopen week reed ik, met mijn gezicht in de zon, na een prachtige dag vol waardevolle coachgesprekken keihard meezingend met de autoradio terug naar huis. Op de radio hoor ik een – nieuw – reclamespotje om de aankoop van een auto aan te bevelen en wordt getriggerd door de zin: ‘Dóe maar gewoon .. ‘ In het zonnetje achter het stuur op weg naar huis, swingend op de nieuwste top 40 zomerhits, worden mijn gezang en gedachten onderbroken door de betekenis van die ene zin in het reclamespotje. Mijn Aygo verandert in mijn ouderlijk huis en ik reis even terug in de tijd….
Hoe vaak heb je die zin al gehoord? Wie kent hem niet? ‘Doe maar gewoon ..’ en de bijzin die dan volgt, als een zuur toetje: ‘dan doe je al gék genoeg…’.Ook ik ken hem als geen ander. Uit de band springen, opvallen, aparte kleding dragen, gek doen op straat, feesten, uit je plaat gaan op de jaarlijkse kermis, was ‘not done’ bij ons thuis.
Tegeltjeswijsheden
Elke familie of gezin kent zijn eigen tegeltjeswijsheden. Als een dief in de nacht sluipen ze er in. Je wordt geboren, groeit op in jouw gezin en krijgt je eigen set aan tegeltjeswijsheden mee. Dat wordt familiejargon, jij en jullie weten precies van elkaar wat er bedoeld wordt. Als ik je nu zou vragen om één of meer van jouw tegeltjeswijsheden te noemen, komen ze vast zo bij je op. Laten we eerlijk zijn: sommige van deze wijsheden zijn heel best bruikbaar in het leven. Deze, bijvoorbeeld ‘Ledigheid is des duivels oorkussen… ‘ zorgt ervoor, dat als je mij een klus geeft, ik hem voor je klaar, want lui zijn, dat kennen wij niet!
Deze laatste tegel heeft ook een achterkant, een schaduwkant. Want, hóe voel je je als je met de nieuwste Happinez op de bank wat ligt te lanterfanten, wat kanaalzwemt op TV, terwijl je bijna niet meer naar buiten kunt kijken zó vies zijn de ramen. En als je dan jouw lievelingsmok wilt vullen met heerlijke muntthee voor bij jouw onbeduimelde Happinez, je je een flinke weg moet banen door alle opgestapelde vuile vaat van drie dagen… Of als jij geniet van een nachtje flink doorzakken op de jaarlijkse kermis.. Ja, écht even navoelen bij jezelf, kruipt er – misschien heel even – toch een schuldgevoel naar boven?
Evenwichtsbalk
Wat we als kind nog niet zo goed kunnen onderscheiden, is welke tegeltjeswijsheid past echt bij mij en welke niet… Kinderen voelen onbewust haarfijn aan hoe ze op de familiaire evenwichtsbalk van ‘doe ik het goed, ben ik zo lief genoeg, doe ik niemand tekort’ en ‘doe ik het niet goed, hoor ik er nu niet bij, neem ik teveel ruimte in’ moeten bewegen. Kinderen doen precies datgene, wat nodig is om het evenwicht te bewaren. Soms laten kinderen zelfs extreem gedrag zien, als signaal voor wat er binnen het gezin speelt. Vele volwassen ‘kinderen’ ervaren nog steeds de uitwerking van hun tegeltjeswijsheden. Niet voor niets raken veel mensen opgebrand, depressief of burn-out omdat ze zo goed kunnen ‘geven’ en het lastig vinden om hun grenzen aan te geven in hun volwassen leven.
Dank aan het reclamespotje
Mijn inzicht dank zij het reclamespotje, wat is bedoeld om een de nieuwste uitvoering van een automerk aan te prijzen, komt als de vriendelijke mannenstem de klemtoon van deze zin heel anders legt. Hij verandert de zin op magische wijze in ‘Dóe maar gewoon …’ (gun jezelf deze auto…) Heel even gaat er zo’n sidder door mij heen. Ken je dat gevoel? Van top tot teen een ‘griebeltje over mijn grabbeltje’ of is dit er ook één uit mijn familiejargon? Na een paar seconden griebelen, valt niet één enkel kwartje, nee, de hele jackpot! Op mijn gezicht verschijnt een smile van oor tot oor. Een kleine verandering, van een woord, van de context of de betekenis, dit omdenken of herkaderen in NLP-termen, van mijn belemmerende tegeltjeswijsheid, is zo heerlijk verhelderend, bevrijdend. En ik hoor:
‘DÓE maar gewoon, DOE het gewoon, DOE!’ Het voelt alsof ik een bemoedigend zetje in mijn rug krijg, vleugels krijg en een nieuwe tegeltjeswijsheid op mijn eigen tegel schilder: ‘DÓE maar, GA gewoon en maak het gek genoeg!’
Houdbaarheidsdatum
Mooi, toch? Ken jij jouw tegeltjeswijsheden? Welke zijn er misschien verbleekt, versleten en passen niet meer bij jou? Welke kun je goed gebruiken? Zou je ze eens willen onderzoeken op hun houdbaarheidsdatum? Je kunt mij vinden via http://www.stapinjekracht.nl, mailen naar info@stapinjekracht.nl of bellen met 06-53593452.
Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that most frightens us. We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?
Part of ‘A RETURN TO LOVE ‘ by Marianne Williamson
Mensen zijn van nature nieuwsgierig en mensen houden al sinds mensenheugenis van verhalen (vertellen). Waar veel mensen meer van willen weten, zijn hun roots. Hun wortels en afkomst vertellen hen meer over zichzelf. Kijk maar naar tv-programma’s als ‘Spoorloos’, ‘DNA gezocht’ en ‘Verborgen verleden’. Ik houd het bij het moment waarop ze hun lang gezochte familie voor het eerst zien, meestal niet droog en wordt geraakt door, ja door wat eigenlijk?
‘verborgen verleden’
Bekende Nederlanders, die in het programma ‘Verborgen verleden’ de verhalen uit hun geschiedenis ontdekken, zie je verrast, verbaasd en ook geëmotioneerd reageren als ze ontdekken waar ze vandaan komen. Het ontdekken van waar we vandaan komen, geeft houvast, rust en steun. We willen graag weten op wie we lijken, qua uiterlijk en van wie we bepaalde eigenschappen of kwaliteiten hebben doorgekregen. Waar hoor ik bij. En, zoals één van de genealogen in ‘Verborgen Verleden’ zo treffend tegen Pieter van den Hoogenband zegt: ‘jij bent een product van jouw voorouders, uit hen ben jij voortgekomen’. Terwijl hij dit zegt, maken zijn armen een trechtervormige beweging van boven naar beneden, komend van ver tot in het Nu…. En even later is te zien dat Van den Hoogenband geraakt wordt door de vermelding van de activiteit waar zijn overgrootvader zich het liefst mee bezig hield en hem fit hield… zwemmen. De man neemt hem mee naar de natuurvijver mét bron, waar zijn overgrootvader zwom en de arbeid aan de Birma spoorlijn overleefde. Kippenvel!
‘roots’
Het kennen van je roots geeft – innerlijke – rust en een gevoel van verbondenheid. Verbonden zijn met meer en groter dan jijzelf, jij alleen in je uppie. De zoektocht van deelnemers aan bijvoorbeeld Spoorloos maakt die verbondenheid zo mooi zichtbaar. Het gaat verder en dieper dan ‘op wie lijk ik eigenlijk en van wie heb ik dit karaktertrekje…’ Mensen zijn sociale wezens en contact met andere mensen is een eerste levensbehoefte. Ik word bij het zien van deze tv-programma’s én het systemisch werken met mensen altijd geraakt door die diepe zielsverbondenheid en de betekenis hiervan op de mens. En soms heb je – onbewust en ongemerkt- ook patronen overgenomen en ben je uit loyaliteit aan jouw geschiedenis taken gaan vervullen, die niet van jou zijn. In het Systemisch werken en begeleiden, kijken we naar waar patronen zich herhalen, waar liefde en energie zijn gestold en hoe jij je als mens en lid van dit systeem je daartoe verhoudt. Vanuit dit beeld ontvouwt zich een nieuw beeld, wat vaak meer versterkend is. En als ik mensen na afloop vraag naar hun ervaring en wat ze eraan hebben gehad, dan noemen ze met name de ervaren innerlijke rust, balans en nieuw verkregen energie!
Dat sterkt mij weer in mijn missie: mensen helpen de rust en balans in hun leven te brengen en te houden. Daarom houd ik er zo van. ‘Sterk spul, die roots en dat systemisch werken..’
‘De kracht van de boom wordt bepaald door zijn wortels!’ –
Als je elke dag naar je werk gaat of met het uitoefenen van je beroep bezig bent, zou het fijn zijn om dat met zoveel mogelijk plezier en voldoening te doen, toch? Een tijdje geleden ging je misschien nog fluitend naar je werk en borrelde je van de energie en nieuwe ideeën. Wat er precies veranderd of gebeurd is, weet je eigenlijk niet eens. De laatste tijd merk je dat je steeds vaker geïrriteerd, moe thuiskomt, weinig zin hebt om op te staan en naar je werk te gaan en het je elke keer meer moeite en energie kost.
Dan wil iedereen weten, hoe dat komt en wat je eraan zou kunnen doen… Waar we vaak symptomen en gedoe met onszelf tegenkomen, is in situaties op de werkvloer. Het maakt daarbij niet uit in welke positie je verkeert, in elke werksituatie werken mensen met elkaar en komen ze in een bepaalde verhouding tot elkaar te staan. In het contact met een leidinggevende of collega/collega’s ervaar je soms gevoelens en emoties, waarvan je zo op het eerste gezicht niet eens gedacht had, dat je die op het werk zou hebben. Een collega, die de kantjes ervan afloopt of altijd te laat komt. Je kunt ervaren dat je steeds meer werklast krijgt, taken verricht die niet bij jouw functie horen en jouw ‘stapeltjes’ hoger worden. Je kunt geïrriteerd, boos of geagiteerd reageren en jezelf verbazen. Of misschien heeft het op jou het effect dat je je terugtrekt in je schulp en maar niets meer zegt. Ben jij dit? Ja.. dit ben jij ook. Je neemt altijd jezelf mee naar het werk, zeg ik vaak. De irritaties, vragen, verlangens -vervuld of onvervuld – waar je in het dagelijks leven mee worstelt, stoppen niet als je de huisdeur sluit en jouw kantoordeur opent. Het kost je energie en eigenlijk nog meer dan dat.
De bron van deze symptomen is vaker wel, dan niet terug te vinden naar situaties en gebeurtenissen uit het verleden, het gezin waar je uit voortkomt. Als een collega bijvoorbeeld irritatie bij jou oproept, kun je je eens afvragen aan wie je dat doet denken. Wie kon dat ook zo goed. Of misschien heb je juist de wens om dat wat jouw collega doet (te laat komen zonder zich te schamen of druk te maken) ook zou kunnen? Vooral als je merkt dat je werk veel energie vraagt en je te maken hebt met gedoe/conflicten is het belangrijk om te onderzoeken hoe het met jouw (werk)plek is en welke dynamieken er kunnen spelen.
Tijdens mijn loopbaan kreeg ik ooit een fantastische aanbieding. Een uitgelezen kans, zeg maar, om alles wat ik tot dan toe had opgedaan aan kennis, opleiding en ervaring te laten zien. De functie, die ik ging uitoefenen, was een nieuwe functie, tot dan toe had deze niet bestaan en was voor mij gecreëerd. Natuurlijk voelde ik me als “jong broekie” vereerd en was mijn ego tot in de hemel gestreeld. Enthousiast en vol overgave begon ik aan mijn nieuwe functie. En na een aantal jaren merkte ik dat wat ik ook deed, hoeveel energie ik er ook instak, ik niet succesvol kon zijn of ooit zou worden. Gefrustreerd, boos en geïrriteerd werd ik ervan. Daar zat ik dan in een schitterend nieuw kantoor, met al mijn diploma’s, kennis en ‘jonge honden enthousiasme’, totaal uitgeblust. Ik heb rigoureus mijn biezen gepakt, niet over nagedacht of gereflecteerd – daar wist ik toen het bestaan nog niet eens van – en ben bij een andere, hele fijne organisatie gaan werken. Door mijn opleidingen en ervaring in het systemisch werken en over wat er allemaal kan spelen rondom (werk)plek, kwam ik er vele jaren later pas achter dat ik met al mijn enthousiasme op een fictieve plek, in een fictieve functie terecht was gekomen. Een werkplek, gecreëerd door één directeur en totaal niet gedragen door de overige directieleden, teamleden en organisatie. Mijn plek had geen bestaansrecht.
Wat voor mij een grote uitdaging leek om ‘hup’ zo in het diepe te springen, kostte mij zoveel energie. Ik ontrafelde wat mijn natuurlijke beweging of reflex was geworden, op het moment dat op ‘mijzelf bewijzen’ een appèl werd gedaan. En ik kwam erachter dat ik thuis in mijn gezin van herkomst ook vaak hard heb gewerkt voor mijn plekje. Om me te laten zien, om me te bewijzen, om goedkeuring te krijgen van… ja, van wie eigenlijk. En als ik nu nog wel eens in de valkuil stap dat ik mij wil ‘bewijzen’, doe ik nu even een stapje terug, zoom even uit om van een afstandje te kijken en voelen waarom ik dat zou willen. Wat is mijn eigen beweging of waar laat ik me toe uitnodigen wat me uiteindelijk meer kost en niet oplevert wat ik belangrijk vind…. Zo, dat ik met rust en meer in balans mijn bijdrage kan leveren aan het werk of de activiteiten die ik belangrijk vind. Werken met de juiste energie, jouw plek, symptomen en dynamieken is interessant om eens nader te onderzoeken!
De één is er goed in, de ander wat minder. Ieder doet het op zijn of haar eigen manier. Ik sudder altijd nog even na in afscheid nemen. Zoals gisteren van een prachtige groep cursisten, waar ik en het team van trainers en assistent-trainers 12 dagen mee op pad mocht. Moedige cursisten, die zo mooi bereid zijn om te kijken naar hun persoonlijke stukken en daarin hun stappen maken. Soms nog onwennig en nieuw, altijd bereid. Eén voor één kwamen ze zo tegen de ochtend in een half-slaap half waakstaat, nog even voorbij….
Afscheid en moed!
In de begeleiding van mijn cliënt gisteravond kwam, – hoe kan het ook anders – ook afscheid voorbij. Want hoe doe je dat in het dagelijks leven met afscheid nemen of de andere kant: mensen toelaten in je leven, als je al op zeer jonge leeftijd hebt ervaren hoe een klasgenootje uit het leven werd gerukt en na het weekend niet meer op school kwam? En je daarna nog vaak ervaren hebt, dat er mensen weggaan, overlijden en niet meer terugkomen. afDan besluit je, dat je je beter niet aan mensen kunt hechten, geen relaties aangaat want: ‘iedereen gaat toch altijd weg..’
En om dan te durven kijken, naar hoe je ooit geen afscheid hebt kunnen nemen en hoe dat van invloed is op jouw dagelijks leven als volwassene nu, is ongelooflijk moedig! En voor mij wacht er, net als na een reis van 12 dagen een flinke berg was en opruimwerk, waar ik met een vol, tevreden en vervuld gevoel aan ben begonnen! ?
Vaak ga je voor onderhoud of mankementen aan je auto naar een vakgarage. Voor jouw lijf of uiterlijk bezoek je een sportschool, een fysiotherapeut en de kapper. Maar als je problemen hebt op je werk, op school of in je dagelijks leven waar je last van hebt, voelt het soms gek of raar om hulp te zoeken. Mensen, die een probleem ervaren, doen vaak iets wat ze niet willen, of willen iets wat ze niet doen. Weer anderen voelen iets wat ze niet willen voelen, of voelen iets niet wat ze wel zouden willen voelen. En… als je doet, wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen.
Ik geef je vijf goede redenen om met je vraag of probleem naar een coach te gaan. Liesbeth van Breemen, coaching & training kan je bij al deze vragen vakkundig begeleiden. Zoals je kunt lezen, zijn de redenen heel uiteenlopend en wellicht staat de jouwe er niet bij. Natuurlijk ben je van harte uitgenodigd voor een gesprek over wat jou bezighoudt.
Je denkt na over ander werk of een carrière switch en weet niet waar je moet beginnen? Een traject voor loopbaanbegeleiding biedt uitkomst. In een aantal sessies krijg jij zicht op jouw talenten, kwaliteiten, vaardigheden en passies. Wat is belangrijk voor jou in je werk? Of vind je solliciteren juist spannend? Met de juiste tools krijg je meer zelfvertrouwen en presenteer jij je met overtuiging in het gesprek. Gewapend met een goed profiel en eerste arbeidsmarkt-oriëntatie kun jij op pad!
Je hebt last van (faal)angst, burn-out verschijnselen en wil daar vanaf? Ik zie veel mensen in mijn praktijk, die worstelen met stress, druk en verwachtingen. De steeds snellere informatievoorziening, sociale media en internet doen daar soms nog een schepje bovenop. Acceptatie, leren ontspannen en grenzen stellen kunnen je helpen om een betere balans te vinden tussen kunnen, willen en moeten. Een individueel traject op maat, waarin je steeds meer los komt van oude patronen, valkuilen en blokkades leert herkennen, levert een toegevoegde waarde voor de rest van je leven!
Je loopt steeds tegen problemen of gewoontes aan en wil dat blijvend veranderen? Mensen, die een probleem ervaren, doen vaak iets wat ze niet willen, of willen iets wat ze niet doen. Weer anderen voelen iets wat ze niet willen voelen, of voelen iets niet wat ze wel zouden willen voelen. En… als je doet, wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen. Ja, dat is er een om over na te denken… Een sessie, waarin je jouw vraag door een opstelling onder begeleiding gaat neerzetten en uitwerken, kan tot indrukwekkende inzichten leiden. Mensen, die een opstelling hebben gedaan, ervaren hierna vaak meer rust, ruimte en balans in hun leven. Lees meer over opstellingen.
Je bent bezig met jouw gezondheid, op gewicht komen en blijven, actief bewegen en je wilt patronen doorbreken? Je bent al aardig op weg met het fit houden en krijgen van je lijf en leden. Dat is mooi. Soms ervaar je een terugval in je oude patronen. Hoe zou het zijn om dit te doorbreken en blijvend aan te pakken? Een ‘Beter in je vel’-traject past precies bij jou. In de eerste sessie maken we een persoonlijk ‘moodboard’ en een stappenplan waarmee jij direct aan de slag kan. Je ontdekt jouw blokkades, jouw valkuilen en krijgt inzichten in wat jij nodig hebt om je doel(en) te bereiken!
Je worstelt met vragen over de relatie met je partner, kinderen of familie en wil inzicht in wat jij kunt doen? Jouw vraag of probleem gaan we door middel van een (familie)opstelling onder begeleiding neerzetten en uitwerken. Dit kan tot indrukwekkende inzichten leiden. Mensen, die een opstelling hebben gedaan, ervaren hierna vaak meer rust, ruimte en balans in hun leven. Lees meer over familieopstellingen.
